Projekt systemu
Obszary badań
Informacje medialne
Publikacje i prezentacje
Jednostki współpracujące
Inne strony internetowe
Logowanie
Projekt rozwojowy
- Wytworzenie obrazu trójwymiarowego zobacz opis
- Selekcja obiektów do udźwiękowienia zobacz opis
- Udźwiękowienie obiektów zobacz opis
- Prezentacja przestrzenna dźwięków zobacz opis
- Czujniki bezwładnościowe zobacz opis
Udźwiękowienie obiektów
ZW idei odwzorowania trójwymiarowej sceny wizyjnej na przestrzeń dźwiękową oparto się na tzw. teorii strumieni dźwiękowych Bergmana, której podstawowe postulaty mówią że:
- rozumienie dźwięków docierających z otoczenia jest efektem analizy tzw. sceny dźwiękowej,
- człowiek nie postrzega pojedynczych dźwięków, lecz zdarzenia je wywołujące - tzw. strumienie dźwiękowe,
- liczba strumieni możliwych do rozróżnienia jest ograniczona.
Na podstawie tych praw percepcji sceny dźwiękowej przyjęto następujące hipotezy badawcze:
- obiekty przestrzenne można kodować strumieniami dźwiękowymi,
- cechy pojedynczego obiektu można kodować cechami strumienia dźwiękowego,
- dźwięki wieloczęstotliwościowe wytwarzane podobnie jak mowa ludzka można zastosować do generacji strumieni reprezentujących obiekty w scenie przestrzennej.
Elementy sceny podlegające kodowaniu dźwiękowemu:
- lokalizacja obiektu (odległość oraz azymut i wzniesienie) i jego ruch w scenie,
- orientacja obiektu względem obserwatora,
- cechy obiektu (wielkość, kształt, kolor).
Przykład:
Kodowanie dźwiękowe odległości i wielkości obiektu:
Z rzeczywistą wielkością obiektu (a nie jego obrazem) jest związana częstotliwość podstawowa strumienia dźwięku reprezentującego ten obiekt. Natężenie dźwięku od obiektu maleje z kwadratem jego odległości od obserwatora. Zatem częstotliwość dźwięków związanych z obiektami B i C jest taka sama, a dźwięk od obiektu C będzie prezentowany jako głośniejszy niż dźwięk od obiektu B o tej samej rzeczywistej wielkości co obiekt C.
Obraz sceny trójwymiarowej: obiekty sceny A, B i C wytwarzają strumienie dźwiękowe o parametrach zależnych od ich wielkości i ich położenia względem obserwatora.